April 25th, 2020

Zielenpad
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Voordat ik ziek werd was ik een heel onzeker en angstig meisje. Hyperventilatie, paniek aanvallen, me chronisch onrustig voelen en het maar niet kunnen vinden. In overleg met de huisarts ben ik zelfs antidepressiva gaan nemen in de hoop dat het als sneeuw voor de zon zou verdwijnen, maar dat gebeurde natuurlijk niet. Van buiten zag je er niks van...
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Ik heb mijn diagnose borstkanker altijd als een wake up call ervaren. Een klap in mijn gezicht die mij zei; ‘nu is het klaar!’
Ik stopte met de medicijnen. Alsof ik wist dat het me helemaal niet zou helpen. Dat het tijd was om mijn shit écht op te ruimen en te verwerken. En dat deed ik...
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
En terwijl ik deze turbulente reis door mijn eigen leven maakte, conflicten opzocht, afscheid mocht nemen van mensen, mijn angsten moest doorleven, mocht leren huilen; wist ik diep van binnen dat dit allemaal nodig was om uiteindelijk gelukkig en volledig als mijzelf in het leven te gaan staan.
En dat doe ik...
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Heel bewust kies ik ervoor mensen te begeleiden na kanker die ook voelen dat het anders mag, maar nog niet weten hoe. Mensen die voelen dat het tijd wordt om het masker af te zetten en helemaal zichzelf willen zijn met alle goede en “slechte” eigenschappen die daarbij horen.
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Waar wil jouw zielenpad naartoe en loop je op die weg of voel je ook dat er nog werk verricht mag worden?